Dzwonienie szprosów

Zjawisko „dzwonienia” szprosów w szybach zespolonych nie jest efektem zaniedbania czy niestaranności podczas produkcji szyb, lecz skutkiem nakładania się na siebie normalnie występujących zmian ciśnienia w szybach zespolonych i warunków zewnętrznych (atmosferycznych).

Zmiany ciśnienia powstają na skutek zmian temperatury: latem ciśnienie rośnie na skutek nagrzewania się szyby (szyba „nadyma się”), a zimą ciśnienie zmniejsza się na skutek ochłodzenia szyby (szyba robi się wklęsła).

Również praca pochłaniacza wilgoci umieszczonego w ramkach dystansowych (pochłanianie wilgoci zmniejszanie ciśnienia w przestrzeni międzyszybowej) ma wpływ na kształt szyby. Odkształcanie szkła jest na tyle nieistotnym i mało zauważalnym zjawiskiem, że zwyczajowo się je pomija podczas rozmów na temat okien.

Natomiast przy zastosowaniu szprosów w szybach zespolonych wyżej wspomniane zmiany kształtu szyby powodują, że w różnych porach roku odległość aluminiowego szprosa od szyby jest różna. W przypadku stosowania szyby zespolonej o standardowej grubości tafli szklanych i przestrzeni międzyszybowej (4-16-4) problem praktycznie nie występuje, ale w szybie zespolonej wykonanej z użyciem szkła o większej grubości, np. (6-12-6) wzrasta prawdopodobieństwo zetknięcia się szprosa ze szkłem. (grubsza szyba wprawdzie odkształca się mniej, ale przestrzeń międzyszybowa jest odpowiednio mniejsza (12 milimetrów zamiast 16) a zatem dystans między szprosem a taflami szkła jest bardzo mały).
Dla uniknięcia zjawiska stykania się szyb ze szprosem i efektu „dzwonienia” stosuje się bezbarwne nakładki z elastycznego polimeru.

Jednak nawet zastosowanie tych nakładek nie zawsze zadowala klientów, i niektórzy zgłaszają uwagi dotyczące „dzwonienia” szprosa w szybie. Tutaj należy wziąć pod uwagę inne okoliczności zewnętrzne – począwszy od wymiarów szyb (im większy wymiar tym większe możliwe odkształcanie szkła), usytuowania budynku względem stron świata oraz narażenia na podmuchy wiatru.
Wymiar szyby jest tym czynnikiem, który ma wpływ na zastosowanie odpowiedniej grubości szkła, ale do pewnych wymiarów stosuje się szkło o jednakowej grubości i dla typowego szklenia ze szkła o grubości 4 mm szyba może mieć graniczny dopuszczalny wymiar 2500mm x 1400 mm . Usytuowanie budynku względem stron świata to wbrew pozorom również istotny czynnik – zwłaszcza zimą, kiedy północne i zachodnie elewacje są poddane niższym temperaturom i w związku z tym większym odkształceniom szkła.
W niskich temperaturach (np. poniżej 10st C – a takie się u nas zdarzają ostatnio dość często) nakładka polimerowa naklejona na szprosy twardnieje i jego funkcja ochronna maleje – i w zetknięciu ze szkłem jako twardy element stuka. Jednakże stosowanie tych nakładek
nie jest wymagane żadnymi warunkami technicznymi i w przypadku szprosów tzw „wiedeńskich” nie jest stosowane.

I wreszcie wiatr: jego wpływ jest zawsze widoczny, nawet w przypadku okien gdzie nie zastosowano szyb ze szprosami.

O tyle o ile okna bez szprosów drżą „bezgłośnie” gdyż profile okienne są elementem sztywnym (klejone warstwowo drewno lub wielokomorowe PC ze wzmocnieniami stalowymi) a stosowanie wielostopniowych uszczelnień tłumi ruchy i o ile drżenie takie nie budzi niczyich emocji, to wystąpienie niewidocznych ale słyszalnych „stukań” czy „dzwonień” w szybach jest często przyczyną irytacji.
Niestety szyby usztywnić już nie można. W związku z powyższym należy oczekiwać od projektanta domu, że potrafi określić warunki eksploatacji budynku, a wtedy uniknięcie podanych wyżej zjawisk nie będzie stanowiło problemu i pozwoli uniknąć nieporozumień i zgłaszanych reklamacji .